Program AERO 2010 został opracowany w celu analizy stanu zanieczyszczenia atmosfery w oparciu o metodę obliczeniową zawartą w Rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 26 stycznia 2010r. w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu ( Dz. U. 2010r. Nr 16, poz.87).

Zastosowany algorytm obliczeniowy w pełni realizuje zawarte w Rozporządzeniu metody oceny stanu zanieczyszczenia powietrza nie stosując jakichkolwiek uproszczeń czy przybliżeń. Ta wersja programu jest wersją 32-bitową zaprojektowaną do działania w sytemie Windows 9x., 2000, XP, VISTA oraz Windows 7 i Windows 8.x

W tej wersji programu można wykonać obliczenia dla 500 źródeł emisji jednoczesnie, pracujących w 20 różnych podokresaach obliczeniowych. Program pozwala definiować źródła punktowe, liniowe i powierzchniowe. W przypadku typowym czyli dla źródeł punktowych emisja oznacza emisję w jednostce czasu. Program przyjmuje emisje w (mg/sek). Dla źródeł powierzchniowych emisja oznacza emisję w jednostce czasu na metr kwadratowy powierzchni źródła (mg/s/m2). Jest to o tyle wygodne,że użytkownik nie musi za każdym razem przeliczać emisji całkowitej przy zmianie wymiarów źródła (emisja ta zostanie obliczona przez program na podstawie emisji z 1 m2 i pola powierzchni źródła). Dla źródeł liniowych emisja oznacza emisję w jednostce czasu na metr bieżący źródła (mg/s/m). Użytkownik może wprowadzić jednocześnie 500 źródeł punktowych i 100 źródeł liniowych i powierzchniowych łącznie.

Program pozwala dokonać:

• Obliczeń rozkładu stężeń pyłowych i gazowych w sieci punktów recepcyjnych,
• Obliczeń opadu pyłu,
• Obliczeń stężeń maksymalnych w 36 sytuacjach meteo,
• Obliczenia wartości stężeń w punkcie wskazanym myszką na planie,
• wykreślenia na ekranie lub drukarce dowolnej róży wiatrów,
• edycji róży w celu jej aktualizacji,
• wykreślenia na drukarce planu sytuacyjnego wraz z izoliniami,
• wykreślenia izolinii bezpośrednio na pliku z zeskanowanym podkładem sytuacyjnym,
• wydrukowania planu sytuacyjnego wraz z izoliniami i mapą bitową stanowiącą osnowę planu.

Dane do obliczeń mogą być wprowadzane w formie tabelarycznej lub przy użyciu formularza danych. W tym ostatnim przypadku współrzędne emitora określane są przez położenie myszki na planie sytuacyjnym (automatycznie). Program pozwala wczytać na plan podkład bitmapowy w postaci pliku uzyskanego wskutek uzycia skanera. Ten sposób jest bardzo wygodny i praktyczny eliminuje bowiem koniecznośc bezpośredniego operowania współrzędnymi wprowadzanych obiektów oraz konieczność definiowania jakichkolwiek konturów. Oczywiście kontury można zdefiniować niezależnie podając położenie jego wierzchołków i grubość kreski. Program pozwala również na wprowadzenie dowolnej liczby konturów o różnej grubości linii przy użyciu myszki lub edytora tekstowego.

Program pozwala na wprowadzanie na ekranie i wydrukowanie komentarzy tekstowych umieszczanych na planie przy użyciu myszki. Każda linia komentarza może posiadać własną wielkość czcionki oraz dowolny kąt nachylenia opisu do osi OX. Użytkownik może także zdefiniować jak mają być kreślone izolinie na ekranie czyli okreslić ich wartości oraz kolor linii. Wygodny interfejs użytkownika pozwala na bardzo szybkie przygotowanie danych do obliczeń w przypadku wprowadzania ich od podstaw lub wczytanie danych z pliku.